ضروری تر از هر چیز، زندگی کردن است

 در تقسیم کار سنتی مردان کار بیرون از خانه و زنان کار داخل خانه را انجام می دادند. امروزه با تحولات اجتماعی در خانواده هایی که زنان شاغل شده اند نیز همین تقسیم کار وجود دارد و عوض نشده است.اما آنچه که بیشتر مرا به تعجب وا می دارد که در واقع در بین برخی از آشنایان، دوستان و همکاران می بینم، این است که تعداد مردان بیکار (اعم از پدر، شوهر، برادر) در بیشتر از قبل شده است، و بالطبع میزان ساعاتی که در خانه حضور دارند حتی از خود زنان خانه دار هم بیشتر شده است. (مردانی که حتی تا بعدازظهر هم در خانه می خوابند) اما در خانه دست به سیاه و سفید نمی زنند و توقع دارند که زنی که خرجشان را می دهد (اعم از مادر، زن، خواهر) کارهای حتی شخصی اشان را نیز انجام دهند. آیا وقت آن نیست که منصفانه فکر و عمل کنیم؟ ضروری تر از هر چیز، زندگی کردن است...

یکی از عوامل پنهان از بین رفتن شور و اشتیاق کارمندانی که تازه استخدام می شوند به  نظر همنشینی آنان با برخی کارمندان قدیمیشان است. این اصطلاح قدیم و جدید (ساخته خود کارمندان قدیم می باشد). بماند از اینکه تقریباً همه کارها در بخش­ها بر عهده کارمندان تازه وارد شده می باشد (قدیمی ها منطقشان این است که ما جای شما بودیم ده برابر شما کار می کردیم)، اما وجود یک یا چند نفر کارمند با سابقه بالا که هیچ کاری ندارند و برای پر کردن اوقات فراغتشان به حرف زدن­ های بی وقفه (آنهم از جنس حرفای بدرد نخور،تکراری و بیشتر غبیت) و ... روی می آورند برای از بین بردن انرژی و انگیزه کارمندان تازه وارد، کافی است (جالب اینکه حتی اگر اطرافیان با وجود اصرار آنها، تمایلی به حرف زدن نداشته باشند، این بار با تلفن حرف می زنند آنهم به صدای بلند که در یک اتاق چون پتکی بر سر دیگران می باشد) و بماند از اینکه وقتی پای اضافه کاری و ... به وسط می آیند، آنها مدعی می شوند که به صرف سابقه و حق آب و گل داشتن،باید بیشتر دریافت کند. فکر میکنم این معضل پنهان فقط در ادارات نیست بلکه حتی در مشاغل آزاد هم باشد. به نظر شما راهکار کنار آمدن با چنین شرایطی چیست؟ سپاس از مهرتان ضروری تر از هر چیز، زندگی کردن است...